16 março 2006


Antonte, despois de andar a correr todo o día tiven que ir a recoller a unha persoa que vive a carón do mar e ,mentres esperaba, esta era a paisaxe que observaba.
Ninguén pola rúa, só se escoitaba o bater do mar na praia.....
¡Que relaxación en tan só uns instantes que estiven alí!, ¡que afortunada de ter o mar tan preto!

1 comentário:

torredebabel disse...

si, és afortunada!!